Mijn vuurtoren

Mijn vuurtoren
ik mis je zo,
vriend van mijn kindertijd,
zo vaak stonden wij
naast elkaar,
stonden naar de zee te kijken,
naar de wijde horizon,
naar de hoge,grijze hemel.

Dicht bij elkaar stonden wij,
naar de zeevogels te luisteren,
hoe ze afspraken maakten
voor hun aanstaande reis
ten zuiden.

Dicht bij elkaar stonden wij
verhalen te verzinnen
over de vrijheid op zee,
met de golven mee te glijden
naar verre waters toe
en onbekende kusten.

Maar toch
moest jij blijven staan,
en ik moest terug,
iedereen op zijn plaats.

Mijn vuurtoren,
ik mis je zo,
gauw zal ik mijn hand weer plaatsen
op jouw koude rug van ijzer,
en dan gaan we weer
naast elkaar staan
in de krachtige wind,
en kijken samen
hoe een grote witte meeuw
door de avondzon
vliegt.

Vuurtoren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66