Netgedichten

netgedicht (nr. 79.762):

Menselijk boegbeeld

de manier
waarop jij
naar mij keek
maakte dat
ik alle andere
blikken van
jou vergat

het was geen
vluchtige flits of
weg dwalende kijk
het was of jij mij
nu eindelijk volledig
begreep en in een
oogopslag bleken

alle vooroordelen
weer even herijkt
voelde als een
nieuw begin in de
opruim van puin
en het inslaan van
links liggende wegen

in het voelen en
weten dat er ook
anderen bestonden
die bouwden aan
een menselijk
boegbeeld dat ieder
als vriend herkent