Netgedichten

netgedicht (nr. 80.045):

Je sprak via bomen

Je sprak met mij via de bomen,
groeiend achter met helmgras bedekte duinen,
sluimerend langs stille verlaten wegen,
bloeiend in plantsoenen, diepe binnentuinen.

In het geritsel van bladeren en twijgen
was helder de klank van jouw stem te horen,
maar die werd omgebogen in hortend gefluister,
werd minder vitaal, ging langzaam verloren.

Door felle windstoten en stormen gegeseld
en uitgekleed, werden de bomen zwaar belast,
zure regen maakte van takken klauwende handen,
hun fladderende bladvingers zochten vergeefs houvast.

Daarna was er het geluid vann hakkende bijlen,
het hoog jankend zingen van kettingzagen,
met grof geweld werden ze omgehaald,
jij vernietigd, in stukken geslagen.