Netgedichten

netgedicht (nr. 80.097):

Als rode draad

ik kwam
ze tegen
de aangevers
vanaf de eerste
stap oogcontact dat

vervloog in de plak
die de waarheid
uit zichzelf
kristalliseerde loste
op tot weggooi prop

we boodschapten
zonder geheimen
kenden elkaar niet
maar herkenden wel
gedeeld perspectief

dat als rode draad
langs de wereld liep
onzichtbaar voor
die zich er nooit
in heeft verdiept

van groen naar
rood daar liepen
de sporen dood in
onwetendheid en
elkaar misverstaan

voorspelbaar want
zo is het op de toren
van babel ook
misgegaan in elkaar
horen en begrijpen