Netgedichten

netgedicht (nr. 80.248):

Het eigen algoritme

het was ergens
heel klein uit 3D
en stilte begonnen
een lieve zacht
verleidelijke stem
met een aantrekkelijk
timbre en muziek
voor elk wat wils
op de achtergrond

zinsbouw en
woordkeus werden
steeds meer
aangepast aan
de luisteraar
het aan en uit
bleek overbodig
niemand zette
deze droom stil

die uit het
eigen algoritme
was opgebouwd
en nog bekender
voelde dan familie
en lieve vrienden
verslavend waren
onmisbare woorden
in muzikale akkoorden

de tekst raakte
onszelf in het hart
geen christus of een
ander charismatisch
figuur uit de muziek
film of media wel scenes
uit het eigen bestaan
wij de hoofdrol de
wereld in coulissen