Netgedichten

netgedicht (nr. 80.397):

De stem van leven

soms spelen
je vingers
gedachteloos
met de kleine
mannetjes die
ons vroeger
gezelschap hielden
in dromen die
de stilte herriepen
met een zacht
verteld verhaal

ik weet dat zij
ons meenamen
naar de plaatsen
waar zij tezamen
kwamen met het
leven in het bos
nog zijn zij er als
ik jouw vingers
zie spelen en er in
de kamer een
vage boslucht hangt

ze zijn nog niet
verdwenen dichter
bij dan je denkt want
hun aandeel in de
schepping is vaak
ongezien en ongekend
omdat er niemand is
die de overzichten
heeft en de balansen
stuurt met de stem
van leven in de buurt