ondertussen

onder dik ijs heerst geen wind
geen geur. geen kleur. enkel

uitgevaagd pallet van pastel
als herinnerd. hoe er vissen zijn

traag zwijmelen als verstild. ze
doorzichtig zijn als nat papier en

water haast vaste vloeistof is
geworden. planten hun adem

stokken. hoe de lucht tussen ons
bevroor en ook de woorden tussen

onze monden. en onze tongen
en waarom meeuwen op het ijs

blijven zitten. waarop ze wachten

bevroren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 105