Netgedichten

netgedicht (nr. 81.749):

In gedachten verzonken

Als bomen hun takken versieren
zangvogels zich laten horen
de eerste slakken aansporen
raak ik in gedachten verzonken

als bermen bedekt met klaprozen
verstilde harten doen opbloeien
samen met elkaar verzoenen
raak ik in gedachten verzonken

als weelderig uitgestoken halmen
hun warmte de dag laat gloren
op oogsten vertrouwen morgen

dringt hun betekenis door
als ik mijn ogen niet sluit
in gedachten verzonken.