Netgedichten

netgedicht (nr. 82.106):

De spiegelzaal

ik dacht
in jeugdig
enthousiasme
ooit de hemel
te kunnen
schilderen

ben begonnen
met idyllische
stukjes uit de
natuur naast
het fijnste groen
de mooiste bloem

zee met strand
en zand in de
diep blauwe
rotsformaties
witschuimende
waaiend

op muziek
van de fraaiste
regenbogen die
tussen de talrijke
watervallen de zon
lieten schitteren

ik zag stukje hemel
maar waar de ziel
huisde daar kon ik
de vinger helaas
niet op leggen
tot ik mezelf zag

in de spiegelzaal
als adam in het
paradijs waar eva
mijn ijs smolt en wij
ons achter de muur van
water tot ziel bonden