Netgedichten

netgedicht (nr. 83.270):

voortleven

als een bloem
die nog bloeien moest
nam de tijd jou veel te vroeg
te snel een leegte achterlatend
de herinnering echter blijft
ze fluistert zachtjes
soms in verdriet

jouw lach en jouw stem
ze blijven altijd bij ons
in elke traan en in ons hart

veel te jong nog
was ons afscheid toen
maar jouw liefde blijft
ons dagelijks nog schitteren
voor eeuwig en altijd
als een echo van geluk
leef jij zo bij ons voort