Netgedichten

netgedicht (nr. 83.294):

Menselijk contact

ik zag
de ogen
ontwijken
weinigen
bleven iets
langer kijken

maar sloegen
daarna de
ogen neer
zou het angst
zijn om te
confronteren

bang om iets
meer dan kijken
te proberen
zoals een lach
of vriendelijk
woord misschien

maar er zijn
de laatste tijd
helaas mensen
om minder
vermoord
of mishandeld

de verbindingen
rafelen en breken
er zijn jammer genoeg
nog maar weinig
communicatie
lijnen heel gebleven

het sociale heeft
losgelaten is
gaan verwaaien
als los zand uit een
steeds leger
wordende hand

die hunkert
naar een diep
menselijk contact
om zich te herinneren
wie en wat hijzelf
nog ooit was