Netgedichten

netgedicht (nr. 83.438):

Het warme geluk

wij wisten
onze bloemenwei
halve meter hoge
stelen waarin
wij speelden
kleuren ademden
geuren zagen
wiegen in
vreemde melanges
afhankelijk van
weer en seizoen

ook wij veranderden
in de tijd als wij
op de moswarme
aarde doken en met
gesloten ogen het
leven om ons heen
groetten de rust
proefden van zien
zonder bekeken te
worden in de twee
kontjes hoge wei

vrij als bloemen
hun knoppen
draaiden en hun
hart openden in
de al eeuwenlange
communicatie
met de mens
in die eenheid van
levensemotie voelden
wij het warme geluk
van volmaaktheid