Netgedichten

netgedicht (nr. 83.680):

Als een meeuw

Meeuw in de stad
aanschouwt de wereld om haar heen
levenskunstenares

Warme, speelse en diepzinnige
voorstelling over een zekere en zorgeloze meeuw
met de vurige wens om te zweven in een glijdend wisselspel waar
zij ook haar open klankvariatie en rijke woordenschat kan bezigen in de elementen.

Met die voor haar zo typerende
expressieve blik kijkt ze naar de glinsterende golven
van het zilte nat waarin zij zich verdiept in harmonieuze samenhang
tussen delen terwijl haar wit verenkleed reflecteert als een feniks te midden van sirenen.

Op welke wijze haar lenige, uitgestrekte
vleugels in kracht en pracht allerlei windvlagen temmen
zodat zij evenals de kustlijn kust waar ze zich wijdt aan duinlandschappen
en strandgezichten, een nabije uitkijk gevuld met haar fracties appetijt en nieuwsgierigheid.

Alles bij elkaar genomen geniet zij van haar
leven waarin ze bewust bezig is met schoonheid van het moment
tegelijk proeven van vrijheid van waar einde nog niet is gesproken of geschreven
Intelligent en vernuftig zij altijd is; haar beeld laat diepe sporen na in mijn breekbare-en-kwetsbare.