Netgedichten

netgedicht (nr. 83.724):

Afscheid

De eerste gele blaadjes vallen al,
ze maken me droevig, ja weemoedig.
Het omgekeerde van de lente met
bloesems die de bomen sieren.

Zo gaat het ook met mooie dingen
in dit leven, we moeten loslaten
wanneer de tijd daarvoor gekomen is.

Niets blijft voorgoed en mensen worden
ouder, trager, vergeten ook wat hen
ooit boeide en doet leven. Het afscheid
doet dan pijn, maar zo is 't leven.

We hebben slechts dit nu, ja enkel maar
dit nu, maar voor wie gelooft worden ooit
alle dingen nieuw, vergaat ook ooit de dood.