Netgedichten

netgedicht (nr. 83.725):

Stadsleven

Nooit kan ik een keer mezelf zijn
hoe ware liefde voelt zal ik nooit weten
het einde van het nachtboek ben ik vergeten

mijn oude haven is een bloedende wond
geheime gedachten zeggen nee tegen het bestaan
stille duisternis, gebroken maskers, vastgelegd

hoe echte liefde voelt
heb ik nooit gekend
gedachten zijn geschonden

geniale beginsels ontstaan
in de donkere uren van de nacht
het leven is een ongeschreven boek

of is dat slechts een illusie
in het zoete duister van de maanschilder
er is niet veel om naar te streven

er is alles om voor te leven.