Netgedichten

netgedicht (nr. 83.753):

In eenvoud

ik wist
dat jij het
middelpunt
van het heelal
was las het
in je ogen
zag het op
je gezicht

het was vooral
de rust die
jij uitstraalde
in een universum
dat holde en tolde
met snelheden
van geluid en verder
sneller dan licht

zelfs de tijd was
daarvoor gezwicht
omdat het begrip
uren dagen maanden
en jaren het enige dat
geschikt bleek
voor het menselijk
bevattingsvermogen

waar jij in al
je volmaakte
schoonheid de
schepping uit liefde
was de mooiste die de
naam godin in deze
wereld verdiende in alle
eenvoud van mens zijn