Netgedichten

netgedicht (nr. 83.935):

De leefsfeer

heel voorzichtig
hebben wij onze
kinderen naar
een volwassenheid
geleid die zij en wij

voor ogen hadden
en dat met gevoel en
handen laten zien
en ook in daarmee
samen leren omgaan

wij delen de lach
als universeel in
een open uitnodiging
tot nader contakt
en ontdekking

spreken is construeren
en streven naar de
volmaaktheid in
optimalisering van
emoties in blij zijn

strelend wijzen
vingers en handen
de weg die ogen
leiden naar verbanden
met mensen

in herkenning ligt
het kostbaarste
instrument van de
kinderlijke tast
gehoor reuk en smaak

waarbij details de
verfijning met ieder
samenzijn dieper
hecht en tijd echt deel
wordt van de dag

waarbji warmte en
kou in het verbonden
zijn met familie gezin
en thuis de leefsfeer
grotendeels bepalen