Netgedichten

netgedicht (nr. 84.138):

Ultiem plezier

ik had plezier
stiekem even in
de winkelruit naar
mezelf kijken
de hand opsteken
en zwaaien
betrapt worden
en toch doen
alsof we van
niks weten

tegenwoordig
is het heel gewoon
als jij je eigen
projectie ontmoet
in de winkelruit
glinsterend in
video en met
een stralende lach
of in hologram
met een knipoog

ze zijn al in optie
bij de zorgverlener
als wandelcoach
en op de werkvloer
van de zorg als AI
handje vast info aan
de route gekozen
en gaan met die
licht gebakken
batterij op wieltjes

uitgelogd en wel
gaan wij als stel
de hort op en
bij aankomst geen
wachtwoorden maar
gezichtsherkenning
ja ze maken er wel
een bijzondere
show van want even
wennen is het wel

en mijn plezier
haal ik uit mijn
eigen verborgen
spiegel hier in
het huis dan kan ik
weer net als vroeger
de gekste bekken
trekken en het
ongestoord
uitproesten van
ultiem plezier