Netgedichten over literatuur

netgedicht (nr. 1.050):

Schaduwen en schimmen

Obscuritas en duisternis
zij kleuren de novemberis
de mensis die geen mens is
maar de sombermaand
van eenzaamheid

we zien ze door een breedbeklens
is homo deus mens of god?
homo betekent immers mens
en als hij wijs is sapiens

in wie de schaduwen en schimmen
als gedachten en verbeelding
verblijven in herinnering
kaleidoscoop van episoden
scènes in verandering

zij vallen in de ziel
gelijk een camera obscura
portretten hoef je daarin
evenwel niet te zoeken

maar al te vaak staat
de neus van herinnering
op een gezicht
van de verbeelding

en de uitdrukking
op het gelaat is zo vaag
dat zij voor elk ander mens
door kan gaan