Netgedichten

netgedicht (nr. 84.192):

Kant noch wal

mijn woorden
raakten kant
noch wal dreven al
snel weg naar
open water
waar de letters hun
verbanden met
de zinnen verloren

zo kwamen zij
steeds dieper
in het water te liggen
verdronken omdat
de betekenissen
voor het geheel
te weinig draagvlak
bleken te hebben

ik voelde dat ik
aan mijn stuk liefde
te weinig boeggolf
had toegevoegd om
aan de greep van
het vaste land te
ontsnappen zo verloor
mijn opzet zijn doel

de zelf gebouwde
steiger van stukken
zekerheid bleek ook
niet bestand tegen de
de ontsnappende
trekkracht waarmee
het water aan mijn
beschreven vrijheid trok

omdat open water
mijn liefde zonder
begrenzing zou
kunnen bevatten
was het accepteren
een strijd van krachten
na een eeuwigheid wachten