meerwaarde

ik wandel in mezelf een stukje mee
en verdwaal tussen wortels en geboorte

in dit uitbundig buitengebied
is het pad meegaand maar zompig

er ligt een steen om zich aan te stoten
te bezeren aan verwondering

over paarden in de wei, gevangen
door zwak intredend ongenoegen

maakt dit prikkelbaar, zijn het
de haastige pijlen, gepatineerd

maar onomkeerbaar ten tijde
van hervinden, afgevangen in

het kader van een soort eindstation
keer ik om, vertrek is nabij

de omgeving kleurt vertrouwd
bovendien, onderweg niets verloren

levensloop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 3 stemmen 207