Netgedichten

netgedicht (nr. 84.321):

Hun visitekaartjes

ik was net
even in de heksenpan
waar bewegen in
het op en neergaan
het enige motorische
hoogstandje blijkt te zijn

in de door alcohol
bedorven lucht waar zij
met spastische trekkingen
en steeds dezelfde
grimaslach hersenloos
de dag verdoen

op het eigen
maatgevoel in het
tot modder vertrapte
ooit groene gras
hebben zij al hun
visitekaartjes gelegd

drie dimensies verder
klonk muziek uit
jeugdige generaties
nog niet scherm
geindoctrineerd
met onbevangen zang

hun bloemenwals
in een onbedorven
lente ambiance met
bloemen en bloesems
elkaar geestdriftig
enthousiastmerend

om met de tweede stem
de weg naar volmaakte
zang op te gaan waar
bloemen hun hart en
kleur naar de bron van
deze muziek wenden