Netgedichten

netgedicht (nr. 84.382):

Mijn bloed kruipt van waar het thuis hoort

Op het oog een aandoenlijk tafereel
twee ranken die samenkomen
hun onderlinge oorsprong één geheel,

te vroeg nog om al te delen

gelukkig zijn heeft meerdere kanten
jonge loten groeien verbazend snel
met snoeien even een pijnlijk moment

om bij stil te moeten staan, terwijl hun
wortels aansporen verder te gaan

veel jaarwisselingen
versterken een vruchtbaar verleden,
zorgen voor terugzien in dankbaarheid

nu de uitbreidende mist optrekt en
met een groeispurt is verdwenen.