Netgedichten over ziekte

netgedicht (nr. 977):

Todesruhe

Hij gaf niet zomaar op de levensgeest
Liep tegen verpleegsters uit te varen
Leek wel een viswijf dat een reus moest baren
Een importante man was hij geweest

Maar zoals hij kwam raakte hij er vandaan
Een naakte dame gehuld in bontjas
Bezag de ellende die hem eens was
En is met het heerschap aan de slag gegaan

Schoof de stervende wijdbeens in haar buik
Terug in de doos waarin hij ooit kuitschoot
Zij was de geruststelling van de dood
Die hem opving als een paling in een fuik

De lokazende vulvamoederaarde
Die elk mensenkind eens levendbaarde