Netgedichten

netgedicht (nr. 84.583):

Een mystieke pauze

ik ken de
muziek uit
je ogen
voel het
strijken van je
handen langs
de snaren van
de oude viool

daarbij wiegen
schouders en
heupen in een
bijzonder
aantrekkelijke
balans waarin
jij een bent met
de warme klank

met hart en ziel
heb jij de dirigent
en zijn stuk vertolkt
nog lang hing de
de echo in de zaal
verstillen mensen
in pure bewondering
hun enthousiasme

tot ook de
laatste tonen
jou bereiken en
ovationeel het
applaus losbarst
na een bijna
mystieke pauze
voor haar prestatie