een dalende zwaan

in haar voorgevormde lijf, strak gehuld
in een vluchtig bollend avondjapon
met haar huid als zwoel soepel aangevuld
om een theatraal karakter
met in het aangezicht een glimlachende zon
om haar rijkgevulde lippen
.
schreed ze de trap af, tree voor tree
geen pauw kon aan haar wijze van gaan maar enigszins tippen
en ontving zichzelf in een brede hal met een gekroonde luchter
zacht was de eerste aanraking op het marmer
in een schuivend rechts dalend pasje
.
haar robe daalde aldaar glinsterend en licht knisperend
in deze ontvangende hal, gereed voor haar eerste aardse blik
ze nam op gepaste wijze een doekje uit een lederen polstasje
.
zij overspoelde mijn gevoel in ongekende overvloed
en hoewel op adellijke afstand
ontstond in mij een warme en tere harte gloed
doch het respect was nog steeds aan mijn kant,
en kuste haar mij naderende toegestoken linker hand
(weigeren daarvan is iets wat men niet doet)
.
ik was spontaan of impulsief
echter verstoord in mijn hoofse gedachtegang
maar toch boog ik, wijl ik mijn hoed met veer voor haar zwenkte
kruislings van boven naar onder,
ter harer gerief

Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 5 februari 2025

julius.dreyfsandt.zu.schlammgmail.com

Biografie van deze schrijver

hoofs

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 759