Maar nu nog even niet
Haar handen openen zich naar het hemeldak
zij groeien naar de lucht.
Haar onbevangen mond proeft
zinnenstrelende smaken van oneindigheid.
Het zonlicht koestert de hongerige huid
haar ogen volgen een vogelvlucht.
De onverstoorbare tijd verlaat de zomer
het tanige lijf kromt zich nu de winter komt.
Zo bedachtzaam stromen de woorden
uit haar getekende mond.
Haar fragiele hand omknelt de wandelstok
fier wijst zij naar weidse luchten.
Dáár wordt op haar thuiskomst gewacht
een schittering in haar ogen…maar nu nog even niet!
... Ik won de Poëzieprijs in Doesburg op 02.02.2025.
Het thema was Lijfelijkheid ...
Geplaatst in de categorie: lichaam
Jong en oud 3.0 met 10 stemmen 
1.067
1.067
Geef je reactie op deze inzending:
Je hebt die oudere mevrouw en haar kunst van het genieten werkelijk prachtig neergezet.
Nu mogen wij als lezers meegenieten.
Dank je wel!
Toen ik het las, schoot me een citaat van Arthur Schopenhauer te binnen: 'Man muß nur hübsch alt werden, da giebt sich alles.'
met het winnen van de Poëzieprijs in Doesburg.. verdiend!
Niet alleen de Martini-kerk aldaar is wonderschoon.. ook jouw mooie geestrijke gedichten.