Netgedichten

netgedicht (nr. 84.846):

Elegantie op het water

Witte spiegeling
vleugels vangen zachte wind
rust in donzen nacht

Hoe een zwaan, sierlijk en ongerept
als een sneeuwwitte verschijning, zachtjes glijdt
over het spiegelende wateroppervlak waar haar vleugels zich openen
als stille zeilen en de adem van de wind haar even tilt voordat ze weer tot rust komt.

Haar gracieuze hals vormt een sierlijke
boog, een levende lijn, een reflectie gevangen in de
diepte van helderblauw terwijl haar zwemvliezen, meesterlijk en kalm,
haar voortstuwen en haar krachtige borst de grootsheid van haar aanwezigheid onthult.

Als een ongekende danseres beweegt ze
met aandacht voor de omringende pracht, langs oevers
vol wuivend gras en trillende rietstengels waar haar brede snavel even
rust vindt tussen het groen en zij de geheimen van glooiend landschap in zich opneemt.

Wanneer de laatste lichtstralen als gouden
draden het water raken, nestelt zij zich in een stille rust.
Haar hoofd verborgen in zachte veren terwijl de nacht haar omhult met
een mantel van duisternis. Een wezen van kracht en trouw; haar elegantie zal altijd blijven.