Netgedichten

netgedicht (nr. 85.022):

De tand des tijd

lang heb ik
je gezicht
kunnen lezen
juist de vele
stukjes leven
die zich dan
goed laten zien
want niet alles
wordt in rimpels
vergeten

die groeven
gaan dieper
dan verwacht
ook kunnen zij
de pijnen nog
niet vergeten
komen van
traag herstel of
van genezing is nog
niet helemaal sprake

zoiets vraagt een
specialistische
begeleiding en ze
vragen je de kleren
van je lijf om dat
allemaal op te diepen
is een crime in
herbeleven maar je
bent het dan wel
allemaal kwijt

je vaart weer
op een schoon schip
wij willen liefde en
ook op op zijn tijd een
stuk waardering
dat mag best vaker
als je het mij vraagt
ook de tand des tijd
gaat niet ongemerkt
aan ons voorbij helaas