Sterveling

Weet je nog
hoe we stonden
aan de rand van het perron
jij met je jas strak dichtgeknoopt
ik met mijn handen diep in mijn zakken
met de wind die langs ons heen sneed
wachtend op de trein
die ons naar huis zou brengen

Weet je nog
dat moment van stilte
toen de rails begonnen te zingen
een trilling onder onze voeten
hoe we elkaar aankeken
gereed om in te stappen
maar de lichten kwamen te snel
en de trein minderde geen vaart

Weet je nog
hoe hij voorbij denderde
een brullend beest van staal
de lucht werd chaos
jassen flapperden wild
jij greep mijn arm -
of was het de wind die ons duwde?
alles tolde in die razende streep

En toen stond je weer naast me
de trein bulderde nog in de verte
als lachend om een kwalijke grap
maar jouw haar zat niet eens in de war
geen uitleg nodig, geen waarom
enkel jij, hier, wonderlijk
volmaakt gelukkig
lieveling, mijn leveling.

Schrijver: ErikG 64
19 maart 2025

raham_ghotmail.com

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 187