Netgedichten

netgedicht (nr. 85.162):

Een magische lach

ik voelde en wist
dat jij mij aan
het inpalmen was
niet opzichtig
maar met geduld en
een lief raffinement

dat op dit terrein
van markant belang
is gebleken want
jij bent die streken
nooit vergeten in
samen het spelend

ontleden en later
de lieflijke toegiften
die jij altijd nog uit
jouw onuitputtelijke
voorraad toverde met
een magische lach

jij haalde zelfs een
glimlach uit het blok
graniet dat in paniek
trachtte te knipogen
van die sfeer willen
wij samen nog meer

ja eindeloos veel meer
omdat dat het echte
leven is met een
goddelijke portie heerlijke
lieve warme echte
menselijke naastenliefde