Netgedichten

netgedicht (nr. 85.181):

Als watergeest

ik heb
per ongeluk
wat golfjes
kapot getrapt
mjn voet en ik
wij hoorden
het schuim
slissen en zuigen

tussen mijn
voet en het zand
om sneller het
water te sluiten
om zo nog een
keer extra tegen
mijn voeten
te kunnen stuiten

maar in de maagdelijk
witte afloop bekenden
zij schuld kwamen toch
onverwacht aangebruld
als zee ik moest met ze
mee naar de grote plas
waarvan niemand wist
waar die ongeveer was

ja wel ooit geweest
als watergeest op zoek
naar ziel om snel te
ontsnappen met graag
een dragende kiel tegen
de vierenentwintig uur
universeel verzamelde
zwaartekracht