Netgedichten

netgedicht (nr. 85.255):

de beschuldigde vulkaan

ondanks al ‘t goddelijks
wat hij was geweest
wat hij had gedaan
in de beeldspraak
door de ogen
van de vrouwen
bleef hij verweesd
doorleefd zwalken
door bos en beekdal
in de vertrouwde
maanlichtsonateval
of ‘n drinkgedicht
dus niet geschikt
of gezwicht
voor de droomwouden
waar zij wilden zweven
in levende lijven
zouden blijven
als hij
als de schuldige vulkaan
door ’t leven zou gaan

die leugenvleugels als wassen neuzen
van zijn verhitte schouders geschud
en de veren uit zijn gat geblazen
zodat zijn kratermond eindelijk vrijelijk
razen kon
zijn woorden weer als lava de slaven
van de vaste grond onder hun voeten
laat gloeien van ingezonken schaamte
vol in ’t zicht van zo’n misbruikt kruisgeraamte
zal hij spuwen
en blijven spuwen
‘t magma als dunne stront over de randen duwen
’t kreupelhout verbranden tot aan de stuwende rivier
met zijn vuur de aarde gierend vruchtbaar maken