Netgedichten

netgedicht (nr. 85.317):

‘villa’ (2)

’t opgetrommelde beertje
(uit energetische analen)
maait de scherpe kantjes
ervan af
en ‘t zuigt ’t gras diep in
de zak
met geperverteerde vracht

ook is ’t vijgenblad te nat
om verdraaid in de wind
aangetrokken te worden
al herhalen de naalden
hun roterende ballade
met contrapunctie en appels
met noten collationerend

diep in de klankkombossen
sjorren bij ‘t vreemde gevogel
aan verdroogde herdersklossen
langs witter dan witte aquarium-
wanden en cortenstalen kasten
vol geleefde bladzijdes
en de andere kanten
van vergeten verhalen die
’t gezamenlijk verleden
verlaten hebben