Netgedichten

netgedicht (nr. 85.700):

Stukjes schepping blauw

ik zag
je ogen
twinkelen
kijken naar je
friemelende
vingers in de
half open bak

die in onbekend
overleg stilte
tot creatie wilden
brengen waarbij
het kunstwerk
voor zichzelf
zal gaan spreken

nog was er volop
geluid in de half
omrande ruimte
gevuld met een
veelheid van
allerlei geluiden
van buiten

naar binnen
gehaald door
haar handen
waarvan de bron
buiten bleef en
binnen formeerde
zich zo minder chaos

omdat de fluctuaties
harmonischer in
elkaar leken op
te gaan in plaats
van elkaar
te contrasteren
in versterken

om zo te
ontsnappen
aan de dwingende
grillen van de
decibelkillers en
zoekend naar de
akkoorden harmonie

die extremen in hun
overheersende rol
decimeren en hun
matrix hebben in de
betere toonsoorten
met witte wolken en
stukjes schepping blauw

de twinkel was
uit haar ogen verdwenen
vingers stil beneden in
adembenemende stilte
net als alle verf bij elkaar wit is
is geluid samen stil

wil melker
28/05/2025