Dit slechte gedicht

verklaart de oorlog.
Hij wil mij met stomheid slaan,
dus
haal ik diep adem
en gil als een sirene
mijn stembanden stuk.

Hij geeft het niet op
en wil mij met blindheid slaan.
Dus
houd ik mijn rug recht
en staar als een zonnebloem
in het helwit licht
totdat het uitdooft.

Nu is hij razend. Maar, echt:
al slaat hij mij dood,
ik sla mij doder.
Ik ben veel slechter dan hij.

Dit gedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 133