In valse schemer

Ziehier de zoom van het woud,
met de tempelzuilen en de kronen van stilgeborenen
voorbestemd tot de koningsjurk,
wier lichaamloze geest nu boven de toppen zweeft en
jankend huilt om het onrecht,
de zonde van de moeder en de afwezigheid
van tamboer- en pijperkorpsen bij het binnenrijden van de poort.
Eén was er, in wie de stam hurkte:
hij namelijk, was, in zichzelf, de wind in het slapend vuur,
de vonk in de stervende sintelpartijen,
de luidklok in de schedels
van het schamel volk, zijn kinderen en grootvaders.
In beide handen droeg hij, vooruit, het teken:
de vederen jas van de aasvogel.
Nu ben ik vergeten te vertellen
hoe in die jaren de veldslagen werden gevoerd.
Hier het hout verzameld, daar het ijzer voor de valtorens,
hier de kepen in de aarde, daar de bloedgeulen,
als rivieren in het naaste avondland,
hier de schoffelaars, daar de boogzuchtigen
en boven alles, heuvelwaarts,
het schetteren van de bulhoorn.
Daar gaat hij, de aapse soldaat,
in naaigoed gestoken door de moeders
wier schorten van baring doordrenkt zijn,
de haren te ruwst bijeen gebost,
de ogen bejaard van
ongeloof en barm,
het lichaam gekromd
door het machteloos schuiven
van zware dijen
op de gietstenen vloer.

Schrijver: Wim Jacob Smit
10 juli 2025

wimjsmitgmail.com

sintelpartijen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29