Het geluid van hoop

Wind tussen leegte
een paardenbloem zaait de dag
stilte draagt hoop mee


Wind beweegt door lege straten
als een herinnering aan wat we verloren waanden,
maar nooit echt kwijtraakten. Tussen het kraken van takken
en het schuren van lucht klinkt iets broos dat zich nog niet laat vangen in taal.

Vogel stijgt op, terwijl de ochtend
nog nauwelijks ontwaakt. Zijn vleugels scheuren
het grijs open als een eerste teken. Zijn lied is geen antwoord,
geen zekerheid, maar een richting – alsof hoop eenvoudigweg besluit verder te gaan.

Het zachte licht valt niet groots,
maar zoekt zich langzaam een pad langs barsten
in muren, over stof in verlaten kamers. Ergens dringt het door tot
achter het hart, waar nog naamloze openheid blijkt te bestaan voor iets dat wil groeien.

En zelfs waar de stilte zwaar op
de adem rust, waar het verleden luid roept dat
er nooit meer iets zal veranderen, is er een trilling, een toon die
zich niet laat doven – het geluid van hoop: klein maar krachtig en onwrikbaar aanwezig.

Biografie van deze schrijver

Hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 8 stemmen 61