Vraatzucht

(over het nooit genoeg)

Er is een honger die niet in de maag zit,
maar in de ziel —
een bodemloze put
die vraagt om meer, en meer,
en toch nooit wordt gevuld.

Je eet, je koopt, je werkt, je wint,
je boekt, je belt, je plant, je spint —
maar het blijft stil, daarbinnen.
De leegte zegt: “Nog niet genoeg.”
En jij gelooft haar.

Vraatzucht is niet slechts
de hand naar het koekje
of de extra slok bij het diner,
het is ook
het nooit kunnen stoppen met presteren,
met regelen, met winnen,
met willen wat je al hebt gehad.

De manager die surft tussen vergaderingen,
die zijn avonden eet met de kaart van de zaak,
die succes slikt als een drug —
en ‘ontspanning’ laat organiseren
door zijn secretaresse —
die is niet verzadigd,
maar verloren.

Want wie zoekt om te vullen
wat vanbinnen schuurt,
vindt buiten slechts schijn,
en binnen geen rust.

De werkdag wordt een fuik,
de vakantie een decor,
en in elke overwinning
klinkt het echoënd tekort:
“En nu? Wat nog meer?”

Vraatzucht is het vergeten
dat genoeg soms stil is,
en dat leegte niet altijd
gevuld hoeft te worden
maar gezien.

Dus leg je bestek neer.
Sluit het scherm.
Stop met jagen op wat niet vangbaar is.
En proef, heel even,
hoe het voelt
om niets meer te moeten —
en gewoon
genoeg
te zijn.

... Vraatzucht

Vraatzucht is de honger naar meer die nooit verzadigt — niet omdat het ontbreekt aan eten of succes, maar omdat we vergeten zijn wat genoeg is. Een poëtisch spiegelbeeld van onze drang om leegte te vullen met prestaties, bezit en drukte. ...

Zie ook: http://www.deoverkant.wordpress.com/

Schrijver: Peter Paul J. Doodkorte
8 augustus 2025

infodoodkorte.nl

vraatzucht nooit genoeg zelfinzicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 27