Avondwandeling

Het laatste jub’len van de merel
‘k kijk op en zie op ‘t dak,
hij ziet mij en zingt opnieuw
dan ‘n fatbromiel die ruw voorbij,
laat hem niet storen
weer jubelt hij
De sloot paarsblauw al,
waarin lantarenlichten liggen
zo licht zo zacht de lucht
ik ruik de sloot en gras
‘k schrik op van een geblaf
en dan weer rust
nog paarser schijnt de sloot
verloren vuurwerkschoten
achter struikgewas
mijn lopen als een zweven
zo zou het altijd moeten zijn
denk ik,
zo vredig zomersavonds
‘k ontmoet een wand’lend paar
krijg van de jonge kerel
een vriendelijke groet terug
Achter een gordijn zie ‘k
een blauw gebubbel uit ‘n aquarium,
een bank met mensen en een scherm
en dichtbij huis zoek ‘k de merel weer, die zijn jubel afgesloten heeft dit keer

Lichtheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 6 stemmen 91