Netgedichten

Laatst toegevoegde netgedicht (nr. 86.592):

Ik mag er zijn

Lichte adem zacht
fluistert in mijn innerlijk
ik mag er zijn, ook

De ochtend draagt haar
adem als een sluier van licht die de huid
teder omhult. Ik luister naar de trilling in de stilte van
het hart, waar elke nieuwe dag zich opent als een ongeschreven gedicht.

Zoals regen het dorstige
land liefdevol kust, laat ik adem stromen.
Ze vindt haar weg naar de verborgen, innerlijke kamers
van het wezen, waar een bron van eeuwige rust in kringetjes blijft zingen.

Fluisterende wereld weeft
haar verfijnde tinten als tedere geheimen.
Ik bewaar ze in het zachte archief van een kwetsbare ziel,
waar ze zich mengen met herinneringen tot een tapijt van licht en schaduw.

In het stille midden van mijn
bestaan vallen de maskers van aanpassing en
verwachting langzaam weg. Daar sta ik, onbedekt in het licht
van mijn eigen ogen, en voel hoe waarheid zegt: jij mag er zijn — zonder meer.