Netgedichten

netgedicht (nr. 86.660):

Verloren

Door de week passeer ik 's avonds
ramen van mensen die van niets weten:
het paar dat al tien dagen kust
en overal wachtenden
Nergens vind ik de grootse schoonheid
waarvoor ik wil leven

Ik loop rond om mijn weemoed
te delen, herinneringen
aan mijn plannen en de jouwe
We amuseren ons
met gespeelde zelfgenoegzaamheid
en wijden ons aan het zalige nietsdoen

Babbelend zijn we afwezig
Na de eerste vogels
voel ik me treurig en ongeschikt
voor de dagen in het helle licht
de aftakeling van onze levens buiten
de toverwereld van de nacht