Netgedichten

netgedicht (nr. 86.681):

kapseizoenen

hoopvol spreekt men over een korte
doch strenge en vervullende winter
te midden van de veelkleurige pracht
en onstuimige kracht van de herfst

men draagt het verlangen naar lente
naar een vredig ontluikende wereld
vol nieuwe geuren en kleuren zacht
op handen door de zeurende winter

de verwarring slaat toe bij de vroege
vracht aan gele en groene ergernissen
wat de schreeuw om zomer versterkt
die onverbloembaar volgt op de lente

men verwacht regen en koude nachten
zulke buien in de o zo bezoedelde herfst
en mediterrane avonden met sterren
aan de hemel in een oneindige zomer