Het onontkoombare menselijke lijden

Ik zit op de bank en ik zie hem weer komen.
Het monster van lijden dient zich andermaal aan.
Met afschuw vervuld zie ik hem voor mijn deur staan.
Mijn vreedzaam leven wordt me rap afgenomen.

Alle ellende gaat nu keihard beginnen.
Zijn vuil grijnzende kop drukt hij tegen mijn raam.
Hard en doordringend roept hij vervolgens mijn naam
en klauwt zich genadeloos mijn leven binnen.

Zijn lange tentakels zijn stroperig en zwart.
Hij perst zich moeiteloos door kieren en spleten.
Volstrekt gespeend is hij van enig geweten.
Hij is een bezoeking door wie ik word getart.

Zijn grijpgrage armen graaien wild in het rond.
Van de schrik schiet ik in een verrekkende kramp.
Hij druipt langs de muren en hangt ook aan de lamp.
Hij heeft zich verweven met het kleed op de grond.

Hij opent mijn kasten en kruipt er naar binnen.
Zijn lijf heeft zich uitgesmeerd op kussens en bank.
Ook produceert hij een schier ondraaglijke stank
terwijl hij op ladingen leed loopt te zinnen.

Volledig verstijfd zit ik naar hem te kijken
wanneer hij rücksichtslos oprukt richting mijn plek
waar hij zich kleverig kronkelt rondom mijn nek.
Dit gruwelijke monster gaat over lijken.

Hij kruipt kreunend en kwijlend mijn broekspijpen in.
Hij zakt in mijn bloes en zuigt zich vast aan mijn buik.
Dieper en dieper raak ik verstrikt in zijn fuik.
Ik word hevig vervuld met walgende weerzin.

Mijn oren zijn verstopt en mijn mond is gesnoerd.
Ik word overmeesterd, gewurgd en gemarteld.
Hoe intensief dit weerloos wezen ook spartelt,
ik word onverbiddelijk volledig gevloerd.

Als ik vermoeid van de strijd maar op wil geven,
blijkt dat zomaar het teken voor mededogen.
Zijn greep verslapt en zijn tentakels verdrogen
en vlot verdampt hij zonder meer uit mijn leven.

Ik zit weer op de bank, uitgeteld maar content.
De overwinning is goddank toch nog behaald.
Maar weet dat je uiteindelijk níet zegepraalt.
Dus geniet van je leven zolang je hier bent.

Lijden ziekte kwalen ouderdom

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 84