naamloze ruimte

vanuit deze onwelluidende positie
weggedoken in tweedehands frictie
achter categorisch gesloten gordijnen
reikt zijn hand door verleden tijden

een wondloos gezicht dat verschijnt
in kwatrijnen te dromen uitwijding
een doorschijnende mantel en liefde
als vergeefs versluierd woordenleed

het draait niet om verschoonde voeten
het loon dat na het werken opdoemt
vooruitgesnelde roem als doornenstruik
waaruit de rover met bloemen opduikt

de geschiedenis als ongeschreven blad
dwarrelend op de wisselende richting
van de lichting die de tijd voortbrengt
tot een lauwering op de koude grond

reflectie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 49