Alles Rijmt Wanneer Je Achteruit Je Boek Gaat Lezen

============
==================
ik tekende paarden, steeds weer paarden,
die dezelfde kant op rijden.
in het patroon van het tafelzeil
zie ik alles wat bestaat
door een manier van kijken

en er was warmte en geluk
mijn moeder strijkt de overalls, blauwgelapt,
met boerenbonte boetepleisters
de kachel likt de kolenkit,
houd hem in de gaten!
de lucht van aangebrand laurier
stroomstootjes van Philips
goed geaard is niemand hier.

dát is mijn foto van geluk
moeder is dood.
in mijn hoofd leeft zij
nog, kreukloos alsof zij
nooit veroudert.

dan hier en daar een korte flits
- slordig met geluk -
is het genoeg om één heel leven
op te draaien?

zij kocht voor mij drop,
de BoBo en een geweer van echt metaal.

oma speelde Sinterklaas, ik moest vertalen
voor de Amerikaan die bloosde als een kind,
verre voorouders zocht.
en zij was helemaal verliefd,
en ik wist dat
iedereen heel gek doet,
bij een laatste kans.

ik zag het allemaal:
begrijpen is geen redding,
begrijpen is slechts zien
hoe machteloos men is.

mijn oom gooit een pepermunt naar de hond.
'moet je kijken,' lachte hij,
en de hond trok gekke bekken, alsof hij
op TV was en kon lachen om zichzelf;
of een grap vertelde over katten,
of hoe kort het leven is,
door de tijd zelf, beetgenomen.

en Dokter Moerman moest
mijn opa’s leven rekken,
maar hij werd er alleen maar mager van,
tot hij precies paste in zijn kist,
alsof de dood hem op maat had gesneden.

de aarde
de koeien
de wind, de regen de vorst

en de klei, altijd de klei:
's zomers licht als stof,
waartoe wij wederkeren
in het najaar zwaar als schuld,
ploegen wieden oogsten, repeat—
de eentonige dreun van het platteland.

dit land is niet mijn land,
het drukt en het zuigt je vast:
vol en rul, en zwaar en zwart,
grijs en groen en grauw.

men vindt schelpen hier en daar:
de zee komt terug, dat is
wat ze willen zeggen, en terecht,
een varkenskaak wat schrikken doet,
maar heel grappig is
in de zakdoek, dat wordt het lachen
geblazen.

in de bijbel wordt er
aan land- en tuinbouw gedaan,
daarom kan de boer Zijn evangelie
van nature goed begrijpen.

domineeshandjes, dropveters,
hamers klinken, sikkels blinken, gezangen,
berijmd nog wel, en al,
wie kent ze niet.
en vandaar dat ik het gevoel
voor taal kreeg, want zelfs geen TV of Malle Pietje
te zien. elk dorp had een Malle Pietje,
soms wel twee, nooit getrouwd, en dat is raar.

huisvrouwen giechelen van plezier
voor het wilde dier
dat komt als de maan
achter wolken jaagt,
en er dingen gebeuren,
zondig tot en met.

ik zelf zag bepaalde
zonden door de vingers:
hoe moet je anders rondkomen
met het leven?

en valt het u niet op
dat ik het weinig over broertjes heb?
(als je de oudste bent, baan je zelf
een weg, naar voren en naar binnen)

is het allemaal nog goedgekomen? nee.
maar we leven nog, zegt men dan,
met een grimmige grijns,
die steeds weemoediger,
droever wordt, en ook van binnen
wordt een man eerst grijs, dan kaal.

zelfmoord loont nu eigenlijk de moeite niet meer,
zei rare Ome Gerard soms,
op verjaardagen, niet eens dronken, als de vrouw
des huizes rond kwam met volle
kont en dienblad.
==================
===========

... Ik zit paarden te tekenen, in het patroon van het tafelzeil ziet men alles, behalve misschien de toekomst. Mijn moeder strijkt blauwe overalls en de kachel is warm, de lucht van aangebrand laurier, stoomstootjes. Dát is mijn foto van geluk. En dan hier en daar een korte flits: zuinig met geluk, dat is niet mijn term, maar is het genoeg? Zij kocht voor mij de BoBo en drop en een pistool van echt metaal, en mijn oma was Sinterklaas en ik moest vertalen bij de Amerikaan, en zij was helemaal verliefd en ik wist dat iedereen heel gek doet bij een laatste kans. Zo slim was ik wel: ik begreep alles en kon er toch helemaal niets aan doen.

Mijn oom gaf pepermunt aan de hond, die dan gekke bekken trok, alsof hij op TV was en dokter Moerman moest mijn opa’s leven rekken, maar hij werd er alleen maar mager van, totdat hij paste in zijn kist. Die gruwel is ook niet uitgewist. De grond, de dieren, de seizoenen, ploegen, wieden, oogsten, repeat. Het land is niet van jou en het drukt. En er is klei in veel gedaanten, vol en rul en zwaar en zuigend en grijs en groen en grauw, vooral met schelpen en het gebit van varkens uit voorgaande cycli.

In de Bijbel wordt er ook aan landbouw en veeteelt gedaan, dus men kan als boer het goed begrijpen. Domineeshandjes, dropveter, klinkhamers klinken, sikkels blinken, gezangen, berijmd nog wel, en al, wie kent ze niet. En vandaar dat ik het gevoel voor taal kreeg, want zelfs geen TV of Malle Pietje te zien. Elk dorp had een Malle Pietje, soms wel twee, die nooit getrouwd waren, en dat is raar. Huisvrouwen giechelen van plezier voor het wilde dier dat komt als de maan achter wolken jaagt en er dingen gebeuren, en zonden gaan uitgevoerd worden.

Ik zag zelf bepaalde zonden door de vingers; hoe moet je anders rondkomen of leven? En valt u het niet op dat ik het weinig over broertjes heb? Als je de oudste bent, baan je de weg en kijk je naar binnen, niet naar buiten.

Is het allemaal nog goedgekomen? Nee. Maar we leven nog, zegt men dan, met een grimmige grijns van binnen die steeds weemoediger en droever wordt, en ook vanbinnen wordt een man grijs en dan kaal.

Zolang het kan. Gaan we door. Het is nu de moeite niet meer om er de stekker eruit te trekken, zei vieze oom Gerard altijd, op verjaardagen, toen er een huisvrouwe des huizes voorbij kwam schuiven met haar volle dienblad en dikke kont. ...

Biografie van deze schrijver

klei moeder herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 151