Kerstkaart

Er lag een kaart in mijn bus
zonder naam,
sneeuw die niet valt,
een handschrift
dat mij nergens naartoe bracht.

“Warme feestdagen,”
alsof warmte iets is
dat men kan verzenden
zonder afzender,
zonder bewijs van leven.

De envelop rook naar niets:
geen huis, geen keuken,
geen verleden.
Alleen papier
dat doet alsof het iets betekent.

Buiten gingen lichten aan
in ramen waar men elkaar kent.
Binnen bleef het stil,
een stilte die niet wacht
op een gedicht.

Ik zette de kaart recht
tussen rekeningen en reclame.
Ze paste perfect
bij alles wat mij bereikt
zonder mij te willen.

Misschien was ze niet voor mij.
Misschien is dat juist
het meest eerlijke kerstgebaar
dat ik kreeg.

emoties stilte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14