Netgedichten

netgedicht (nr. 87.745):

Wat een prachtig jaar hebben we verdiend

Wat een zegen dat de wereld weer draait
zoals hij hoort: kapot, maar strak geformatteerd.
De bommen vallen consistenter dan ooit,
zelfs de doden zijn inmiddels professioneel genummerd.

Oorlog is nu ook content —
livestreams, droneshots, sponsors erbij.
Menselijk leed, maar dan schaalbaar,
en gelukkig zonder storende context.

De leiders stralen rust uit, zo heerlijk autoritair.
Geen lastige vragen, geen twijfel, geen wij.
Zij weten wat goed is voor ons,
en wij weten: zwijgen werkt sneller dan denken.

Wat een opluchting dat nuance faalt.
Grijs is verdacht, complex is links,
en waarheid? Ach —
die stemmen we gewoon weg.

En consumeren, o ja, consumeren!
Koop om te voelen dat je bestaat.
Koop om het gat te vullen
dat ooit gemeenschap heette.
De aarde brandt, maar kijk:
gratis verzending.

Extreem rechts noemt het traditie,
alsof haat ineens erfgoed is.
Ze wijzen naar boven terwijl ze naar beneden trappen,
en wij klappen — want eenvoud is zo rustgevend.

Solidariteit is uitverkocht,
empathie alleen nog tweedehands.
Maar geen zorgen:
we hebben vlaggen, slogans en caps.

Dus hef het glas, op dit glorieuze falen.
Op vooruitgang die achteruit gaat,
op “nooit meer” dat elk jaar terugkomt,
op hoop — maar dan ironisch.

Gelukkig nieuwjaar.
Moge alles blijven zoals het is,
want verandering is eng
en dit voelt inmiddels vertrouwd.