Netgedichten

netgedicht (nr. 441):

Foto

Als fluwelen frambozen
lonken je lippen naar mij
Je geeft je kwetsbare pose
en lacht je witte tanden vrij

Je groengerande ogen stralen
zoals een zoete zomerzon
Ik volg je bergen en je dalen
en wou dat ik je strelen kon

Ik kan je mijn passie geven
vol van tedere geborgenheid
en onze liefde laten leven
en stoeiend vrijen zonder tijd

Oh, zoete fantasie der dwazen
die ontsproot uit jouw gelijkenis
het nam mijn hart te grazen
Hoe weet ik wie de ware is?