inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 522):

Modderregen

Een oude vrouw zat voor een berg
Zij weende om het verlies
Een reus samengeperst tot dwerg
Het schoonste laken leek nog vies

Tranen van as vermengd met bloed
In banen van was gedrenkt in een grijze vloed
Langs haar papieren gezicht
In trage stromen een weg zoekend
Gaven blijk van haar leed, het doofde in haar ogen het licht
De dag van vaarwel herdenkend, maar vooral vervloekend

De berg weerspiegelt de omvang van haar zorgen
Het gevoel verlaten te zijn, niets meer voor morgen
Ze staat langzaam op, “laat het dan zijn”
Na een paar kreupele passen voegt zij zich bij haar zoon
In het ravijn
Van het eeuwig on-bewustzijn.

Schrijver: Henk-Jan, 24 juli 2002


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 45 stemmen aantal keer bekeken 1.841

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)